'Geen woorden, maar daden!'
Gevleugelde woorden, ook in de kerk.
Ze geven uitdrukking aan het verlangen dat er daden op mooie woorden zullen volgen.
Terecht.
Maar soms bekruipt me het idee dat we mooie woorden helemaal zat zijn.
Onterecht, wat mij betreft, want mooie woorden wekken leven!
Ga maar na: van een dik compliment ga je groeien, ik in ieder geval wel :).
In mijn werk houd ik me bezig met waarderende gemeenteontwikkeling.
Mooie woorden, waardevolle verhalen vormen een pijler van waarderende gemeenteopbouw. Mensen worden er enthousiast van, ze krijgen er zin in.
Passende daden volgen.
Mensen vinden het leuk om een zinvol steentje bij te dragen.
Hoe zit dat?
Waarderende gemeenteontwikkeling is eigenlijk één groot gemeentebreed vormingsproces, dat zich in een aantal stappen voltrekt.
Mensen spreken een langere periode van hart tot hart met elkaar.
Ze nemen de tijd om met elkaar de geschiedenis van de gemeente
en het gezamenlijk verlangen
in kaart te brengen,
een waarderend onderzoek te doen naar wat een gemeente al in huis heeft
om haar verlangen waar te maken,
de toekomst te verbeelden,
te onderzoeken wat er voor organisatie nodig is
om met de toekomstbeelden aan de slag te kunnen.
Daarna gaan de handen uit de mouwen!
De daad voegt zich bij het woord.
Waarom is die vorming nodig?
Deze gezamenlijke vorming is nodig om tot echte vernieuwing te komen.
De situatie van veel gemeenten is complex.
Als er een makkelijke oplossing was, was die allang gevonden!
Daarbij brengt waarderende gemeenteontwikkeling
het beeld van de gemeente als het lichaam van Christus tot leven:
een iedereen kan mee doen!
De woorden die gesproken worden, vormen ons.
Net als de verhalen die gedeeld worden, ook de bijbelverhalen.
Zij scheppen een gezamenlijk beeld van de werkelijkheid, zoals we die ervaren.
In elke WGO-stap staat de dialoog centraal
en daar gebeurt het,
net als bijvoorbeeld bij het lezen in de bijbel:
je wordt geraakt, verlangen vormt zich.
Mensen luisteren naar wat een ander en wat de Ander te zeggen heeft.
Door de woorden heen vormt zich een nieuwe gezamenlijke werkelijkheid.
En bij elke vervolgstap bouwt de gemeente verder op wat zich heeft gevormd.
Zo ontstaan gaandeweg een gezamenlijk verwoord verlangen,
nieuwe toekomstbeelden,
gedachten over een organisatie die nodig is om het verlangen waar te maken.
Nu weet je waarom woorden
(of moet ik zeggen: waarom luisteren naar woorden)
van belang zijn.
Als de woorden hebben geklonken weet je wat zinnig is om te doen.
En dat zie je ook in de gemeente:
als het praten klaar is, gaan mensen aan de slag.
Enthousiasme is toegenomen, mensen weten waar ze naar toe werken.
Ze waren er zelf bij toen de gedachten en ideeën zich vormden.
Ze staan in hun harten geschreven.
9 april 2019, Else Roza
